Het is begrijpelijk dat 31 augustus 1952, kermismaandag in Nederweert is gekozen om Schutterij St. Antonius op te richten. Iedereen in het dorp heeft dan vrij en menigeen brengt vele uren door in het café. Café Hangx in Boeket was vijftig, zestig jaar geleden de verzamelplaats voor de jeugd aldaar. De opkomst voor de eerste bespreking was goed. In Harrie Hangx vonden zij een sterke stimulator. De caféhouder had graag mensen om zich heen en met een schietboom was hij daar zeker van. De meeste mannen hadden reeds kennis gemaakt met de schietsport bij St. Sebastianus in Laar.

De vervolgbijeenkomst was op 10 september 1952. Tinus Moonen werd voorzitter en Thieu Lammers secretaris. Een naam voor de schutterij was gauw gevonden: St.Antonius, genoemd naar de martelaar van Nederweert, een van de negentien martelaren van Gorcum. 

De schietboom werd opgericht op het erf achter café-boerderij Le Winne achter de schuur in een kippenren. Of de afstanden voor het plaatsen van een schietboom met oplegger voldeden, zou blijken, toen het bestuur vergunning vroeg op het gemeentehuis. 

Er werd een grote kadasterkaart uitgespreid en met meetlat en potlood werd het schootsveld ingetekend. Het kon, was de conclusie. Het woord hinderwet bestond schijnbaar nog niet.

Een van de leden, timmerman Pierre Pepels, zou zorgen voor een hark en stoppen en Vielroks werd als boseigenaar benaderd voor een (schiet)boom. Leden van St.-Lucie zouden behulpzaam zijn bij de eerste schietoefeningen door met de buks naar Boeket te komen. De meesten hadden nog nooit een zware buks gezien, laat staan ermee geschoten.

Voor de aankoop van een buks en het koningszilver klopte St. Antonius aan bij de plaatselijke zakenlui Harrie Hangx, Tinus Moonen en Frits Coolen. To Hoeben, de vrouw van Tinus Moonen die goed met naald en draad kon omgaan, zorgde voor een vlag. Het uniform bestond uit een pet.

Het oprichtingsconcours in 1953 werd een hele gebeurtenis in het anders zo rustige Boeket. Het zwaarste werk was het plaatsen van de schietbomen met de harken. Het gevaarte uit één stuk werd via een sleuf in het met de schop gegraven gat geschoven en vervolgens rechtop geduwd. Nu met machines is dit een karweitje van niks.

De biertent werd met dennenhout (geriefhout) en dekkleden opgebouwd. Boterhammen namen de schutters van huis mee. Er was hooguit een frietje en een ijsje te koop. In vergelijking daarmee is er nu op schuttersfeesten een complete cafetaria.

Na de optocht was het eerst tijd om te schaften en daarna proefschieten. De resultaten onder de schietboom waren een stuk minder dan thans. Er vielen enkele keren wel 18 punten te noteren, maar met 17 en 16 punten viel je regelmatig in de prijzen. St. Antonius heeft niet lang plezier gehad van het schootsveld achter de boerderij van Hangx. Ber Claessens, woonachtig Herstraat 7a, kwam bij de eerste de beste schietoefening vertellen dat het schieten onmiddellijk moest stoppen, want de kogels vielen bij hem op het dak. De schietboom werd naar achteren geplaatst in het uiterste hoekje van het terrein achter de boerderij van M. Smolenaars. Veel haalde dit niet uit. Alleen één kant van de oplegger kon worden gebruikt. Harrie Hangx vond een oplossing in een grondtransactie met Smolenaars, waardoor de schietboom aan de overkant van de weg op zijn terrein kon staan Er werd een nieuwe vergunning aangevraagd en het schootsveld ging richting St. Sebastiaankapelstraat.

Naast de concoursen, zoals ze toen heetten, waren er onderlinge of plaatselijke wedstrijden. In Nederweert hadden de kasteleins van de schutterslokalen bekers gekocht om onder de – aanvankelijk – drie schutterijen te laten verschieten. Antonius had wisselend succes. Daarnaast werd de schutterij ook uitgenodigd mee te doen om de Maes-wisselbeker ofschoon bij Hangx Wertha-bier werd getapt.

Het was vaak een heel probleem een geschikte datum te vinden. Zo gebeurde het dat de gemeentelijke bekers en de Maes-beker op dezelfde dag verschoten werden. In Leveroy legde Antonius beslag op de drie bekers. Daarna gingen de schutters binnendoor op de fiets naar Stramproy. De buks onder de stang, de munitiekist achterop en trappen maar. In Stramproy aangekomen was de adem op en het schietresultaat navenant.

Net als andere verenigingen kan een schutterij niet zonder geld. Vanaf de oprichting werden allerlei activiteiten ondernomen om de kas te spekken. Inzamelen van oud ijzer en papier, het maaien en dorsen van ten velde staande oogst, een danstent met St.-Sebastiaankermis en kienavonden leverden een welkome aanvulling van de contributie, die aanvankelijk twee kwartjes per maand was. Nu betalen de leden 45 euro per jaar en blijft het nodig andere bronnen aan te boren.

Iedere schutterij schiet jaarlijks om de koningstitel op een vogel. De vogel bestond uit een blok hout, het liefst taai zodat de strijd lang zou duren. Een jaar werd het te laat en moest er kunstlicht aan te pas komen. Een paar sterke mannen tilden de draaiende brommer van de commandant omhoog en zo werd de vogel zichtbaar. Met slimme mensen kun je apen vangen, zegt men wel eens.

In 1974 legde een brand het clublokaal in de as. Nagenoeg alle prijzen gingen verloren. Samen met de eveneens gedupeerde Golfbiljartclub Lewinne werd uitgezien naar mogelijkheden voor een nieuw onderkomen, daar de brouwerij niet tot herbouw genegen was. Dit leidde tot een Stichting Verenigingsbelangen Boeket. Met vereende krachten werd een nieuw Le Winne opgetrokken Aannemer en uitvoerder kwamen uit eigen gelederen die bouwden volgens tekeningen van een eigen ontwerper.

Een jaarlijks hoogtepunt is het OLS. Slechts eenmaal liet Antonius verstek gaan, in Ool, door materiaalpech. Veel jaren kwam Antonius niet aan kavelen toe. Pas in 1982 slaagden de schutters erin tot de kavelronden door te dringen en sindsdien presteert Antonius met grote regelmaat. In 1995 werd Antonius derde, in 2000 vierde, in 2003 vijfde en dit jaar tweede. Een mooie reeks, goede prestaties, maar niet zo goed als d’n Ut die het damesdrietal van Antonius die in 2004  het LDS in Haelen veroverde.

Schutterij St Antonius wint OLS 2006

Schutterij Sint Antonius uit Nederweert heeft het Oud Limburgs Schuttersfeest 2006 in Stramproy gewonnen.
Nederweert mag volgend jaar het OLS organiseren. De beslissing viel na bijna zes uur kavelen, in de zestiende kavelronde. Vanmorgen om 11 uur begonnen 38 schutterijen aan de beslissende dag. Na vier ronden was de helft al afgevallen. Rond half vier viel de laatste Belgische-Limburgse schutterij af, Sint Laurentius uit Bocholt. Sint Maternus Wijlre werd vervolgens vierde, Sint Hubertus Nattenhoven derde. Sint Antonius uit Nederweert en Sint Sebastianus uit Schimmert gingen vervolgens een bloedstollende strijd met elkaar aan, die uiteindelijk door Nederweert gewonnen werd. Het winnende zestal bestond uit Hans Reynders (tevens voorzitter), Lieke Reynders, Peter Donkers, Giel Saes, Leanne Reynders en Peter Kneepkens.